ساخت بسترهایی از پلیمر PLGA با دو روش الکتروریسی و انجماد- خشک کن به منظور مهندسی بافت

هدف: دراین پژوهش اهمیت روش ساخت بستری از پلیمر PLGA با ساختار نانو به روش الکتروریسی و روش انجماد-خشک‏کن مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. به‏همین منظور اثر نانوتوپوگرافی بر تکثیر سلولی بر روی نانوفیبرهای تهیه شده در سه سرعت جمع کننده با یکدیگر مقایسه شد. مواد و روش‏ها: بسترهایی از PLGA با روش انجماد خشک‏کن و الکتروریسی تهیه گردید. مورفولوژی ساختارها توسط میکروسکوپ الکترونی، بررسی شد. جهت سنجش فعالیت سلولی، سلول‏های فیبروبلاست موشی بر روی ساختارها کشت داده شد و با  آزمون MTT بررسی گردید. نتایج :تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان داد، با افزایش سرعت چرخش جمع کننده، میزان نظم فیبرها افزایش یافت. تستMTT  (05/0p< )، در 24 ساعت مشخص کرد که بسترهایPLGA  تهیه شده به روش انجماد-خشک‏کن با ایجاد ساختاری متخلخل، چسبندگی مناسبی برای سلول فراهم کرده است. با ادامه کشت  به‏مدت 48 و 72 ساعت به طور معناداری قابلیت زنده ماندن سلول بر روی نانوفیبرهای PLGA متناسب با افزایش نظم آنها افزایش یافت. این قابلیت بر روی ساختار PLGA  انجماد-خشک‏کن تغییر چندانی نداشت. نتیجه گیری: نتایج حاصل بیانگر عمل‏کرد بهتر سلول برروی نانوفیبر ساخته شده از PLGA به روش الکتروریسی شده نسبت به‏روش انجماد-خشک‏کن بود. علاوه بر این، نانوفیبر منظم به‏عنوان یک فاکتور مثبت در حمایت از رشد سلول عمل می‏کند به نظر می رسد ساختار آن به ماتریکس خارج سلولی طبیعی بسیار نزدیک است.